معنی نگه دارنده در لغت نامه دهخدا

حافظ. مستحفظ. (ناظم الاطباء). نگاه دارنده. نگاه دار. نگه دار. رجوع به نگاه دار شود:، نگه دارندۀ بالا و پستی، گوا بر هستی او جمله هستی.، نظامی

معنی نگه دارنده - جستجوی لغت در جدول جو

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(لَ زَ دَ / دِ)

موذی. آزاررسان. رنجاننده:
رنجه دارنده کم زید چو مگس
هست بی رنج از آن زید کرگس.
سنایی

(زَ)

مخفف نگاه دارنده و نگه دارنده. (برهان قاطع) (آنندراج). حافظ. مستحفظ. (ناظم الاطباء). به این معنی نگه دار مستعمل است. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)

آنکه یا آنچه چیزی را نگاه دارد محافظ. یا قوت (قوه) نگاه دارنده. قوه ماسکه، یکی از اجزاء اسطرلاب ممسکه